ถึงคุณ Banxia:
โปรดเปิดจดหมายด้วยรอยยิ้ม เห็นตัวอักษรก็เหมือนพบหน้า (ได้ยินว่าจดหมายของ Xianzhou มักใช้คำพูดตามมารยาททำนองนี้)
ตั้งแต่ออกจาก Cloudford มา ฉันพยายามติดต่อคุณไปหลายครั้งแล้ว แต่คุณก็ไม่ตอบกลับมาเลย ฉันเลยนึกถึงคุณหมอสองคนที่คุณส่งมาคราวก่อน ถ้าไหว้วานพวกเขาได้ ก็น่าจะส่งจดหมายฉบับนี้ถึงมือคุณได้ เพราะเรื่องต่อจากนี้มันสำคัญมาก ฉันไม่อยากจากไปเฉยๆ แบบนี้ และฉันจำเป็นต้องบอกให้คุณรู้ว่า ฉันกำลังคิดอะไรอยู่
บอกตามตรงว่า ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหมอสองคนนั้นมาพอดี ฉันคงคิดว่าคุณทิ้งฉันไปแบบไม่ไยดีแล้วแน่ๆ
แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะให้อภัยคุณหรอกนะ ฉันถามคุณหมอสองคนนั้นแล้ว คุณไม่ใช่แค่ไม่มาหาฉัน แต่ยังไม่เอารายชื่อที่ฉันต้องการมาให้ด้วย คุณแค่สงสารฉัน ก็เลยส่งสองคนนั้นมาช่วยเท่านั้น ฉันอยากได้ "การรักษา" รึไง? ฉันไม่ได้ต้องการมันเลย! สิ่งที่ฉันต้องการคือ "ความเคารพอย่างเท่าเทียมกัน" ต่างหาก คุณดูถูกเผ่าพันธุ์อายุขัยสั้นอย่างฉันมาตลอด จนฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นแค่หนูข้างถนน
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าฉันซ่อนตัวอยู่ในตู้สินค้าโกโรโกโสนั่นมานานเท่าไหร่แล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าพวก Disciples of Sanctus Medicus โหดเหี้ยมแค่ไหน คุณไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าผู้พิพากษาของ Ten-Lords Commission อันตรายขนาดไหน... คุณไม่รู้อะไรเลย เพราะคุณเอาแต่หลบอยู่ใน Alchemy Commission และห่วงแต่ความปลอดภัยของตัวเอง โดยไม่สนใจว่าฉันจะเป็นหรือตายเลยสักนิด
คุณดูสิว่าคุณทำอะไรเพื่อฉันบ้าง? คุณเคยบอกว่าคุณรักฉันมาก แต่ฉันกลับไม่รู้สึกถึงมันเลย
เพราะงั้นฉันเลยต้องพูดให้ชัด ฉันไม่เคยชอบคุณเลย คุณบอกว่าคุณสามารถปรุงยาอมตะได้ ฉันก็เลยเข้ามาตีสนิทกับคุณ คุณบอกว่า Disciples of Sanctus Medicus มีจริง ฉันถึงได้โน้มน้าวให้คุณไปเข้าร่วมกับพวกเขา คุณบอกว่าสามารถเอารายชื่อ Disciples of Sanctus Medicus มาได้ ฉันเลยยอมเสี่ยงรอคุณอยู่ที่ Cloudford ดังนั้นคุณเลิกคิดไปเองได้แล้ว ฉันไม่ต้องการความสงสารจากคุณหรอก
อีกอย่างหนึ่ง ฉันถูก Palace of Astrum ส่งกลับแล้ว ตอนที่คุณได้รับจดหมาย ฉันคงออกเดินทางไปนานแล้วล่ะ ลาก่อน!