ยุคสร้างเมือง วันที่
งานเสวนาวิชาการอะไรกัน! มีแต่คนโง่เง่าทั้งนั้น
ฉันยอมแล้ว ฉันมัวเสียเวลาไปกับคนกลุ่มนี้ได้ยังไง? ในสิบคน มีแปดคนคุยกันแต่เรื่องอุปกรณ์เคลื่อนไหวถาวร สมองของพวกเขาเป็นแป้งเปียกหมดแล้วมั้ง! มีอยู่สิบกว่าคนที่เล่าเรื่องการค้นพบพลังงานนิรันดร์ของพวกเขาให้ฉันฟัง เคยอ่านหนังสือบ้างมั้ย เอาแต่พูดเพ้อเจ้ออยู่ได้ แต่ละคนต่างแนะนำตัวเองว่าเป็นนักฟิสิกส์ผู้ยิ่งใหญ่... ฮ่าๆ คู่ควรเหรอ? ไม่มีการค้นพบอันไหนที่น่าเชื่อถือเลย เดี๋ยวก็ทำอุปกรณ์เคลื่อนไหวถาวรบ้างล่ะ เดี๋ยวก็ทำให้น้ำกลายเป็น Geomarrow บ้างล่ะ ฉันล่ะอายที่ต้องยืนอยู่ในห้องเดียวกับพวกเขา แต่ก็ยังไปไม่ได้ ยังไม่ถึงตาที่ฉันจะได้แชร์รายงานวิจัย ฉันเลยทำได้แค่อดทน และทุกข์ทรมานอยู่ตรงนั้น...
มีคนซื่อบื้อคนหนึ่งเข้ามาคุยกับฉันด้วย อ้างว่าตัวเองเป็น Erwin ผู้กลับชาติมาเกิดอะไรเนี่ยแหละ แถมชอบใส่ชื่อตัวเองไว้หน้าของทุกอย่าง ขายหน้ามั้ยล่ะ วัฏจักรสุญญากาศที่จุดศูนย์ของ Teliph มันคืออะไรกัน? แล้วฉันยังต้องแสร้งทำตัวสุภาพอีก โอ๊ย ไม่ไหว จะอ้วก แล้วมีคนหนึ่งนะ หนวดนี่เต็มปากเลย ฉันไม่อยากจำชื่อของเขาหรอก เขาบอกว่าตัวเองเป็นลูกชายของนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ที่เสียชีวิตไปแล้วบลาๆๆ บอกว่าหนังสือ "ความตระหนักรู้ที่ยิ่งใหญ่แห่งโลกวิทยาศาสตร์" ที่พ่อเขาเขียนก่อนตายต่างหากคือความจริง กฎฟิสิกส์ในปัจจุบันมีแต่เรื่องผิดๆ พูดแล้วก็ส่งหนังสือให้ฉันอีก พอออกจากห้องฉันก็โยนทิ้งเลย นี่มันเป็นการดูถูกสติปัญญาของฉันชัดๆ
ฉันจะไม่ไปงานเสวนาแบบนี้อีกแล้ว ตอนนี้รอแค่ให้ผู้ลงทุนติดต่อฉันกลับก็พอ หวังว่าพวกเขาจะมีสมองอยู่นะ ทั้งงานเสวนามีฉันแค่คนเดียวที่เข้าใจวิทยาศาสตร์จริงๆ ถ้าครั้งนี้ไม่ได้อะไรกลับมาล่ะก็ ฉันจะประณามโลกวิทยาศาสตร์ที่ไร้ความสามารถนี่ลงในหนังสือพิมพ์ซะเลย