ถึง Marlet:
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ฉันบอกพ่อว่าคิดถึงเธอมาก เขาเลยบอกว่าฉันจะเขียนจดหมายถึงเธอก็ได้ เพราะงั้นฉันเลยเขียนมาให้
พ่อก็มายืนดูฉันเขียนด้วย ความจริงฉันไม่อยากให้เขาอ่านหรอก แต่เขาจะต้องแอบอ่านตอนฉันขอให้เอาไปส่งแหงๆ ก็เลยปล่อยเลยตามเลย
เป็นเพราะเธอ พักนี้ฉันถึงได้ป่วย พอคิดว่าเธอจะลืมกันหลังจากย้ายบ้านไป ฉันก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรแน่ะ แต่เมื่อหลายวันก่อนฉันได้รับคุกกี้ที่เธอส่งมาให้แล้วนะ ทำเอาคิดไม่ถึงเลยล่ะ แถมเวลาที่ทำข้อสอบก็จะคิดแต่เรื่องเธอ ฉันเลยทำข้อสอบได้ไม่ดีเลย พ่อบอกว่ามันเป็นข้อแก้ตัว แต่ฉันว่าใช่ และที่ป่วยก็เป็นเพราะเธอเหมือนกันนั่นแหละ
พ่อบอกว่าเขาพาฉันไปหาเธอตอนสุดสัปดาห์ได้ แต่ถึงยังไงตอนนี้บ้านของเราสองคนก็อยู่ไกลกันมาก แต่เขาคิดว่าถ้าเวลาผ่านไปอีกสักพัก สักครึ่งปีหรือจนถึงเทศกาล Solwarm ครั้งหน้า พวกเราคงจะไปเล่นกับเพื่อนใหม่จนเริ่มไม่สนใจกันและกันแล้วก็ได้ ที่เขาพูดอย่างนี้ก็เพราะตอนเด็กๆ เคยเกิดเรื่องแบบนี้น่ะ พอฉันถามเขาว่าตอนนี้เพื่อนสมัยนั้นของเขาอยู่ที่ไหน เขาก็เบือนหน้าหนี แถมฉันยังแอบเห็นเขาหน้าแดงด้วย
เมื่อกี้แม่ก็มายืนดูฉันเขียนจดหมายอีกคน แต่ตอนนี้พวกเขาออกไปคุยกันเองแล้ว
ฉันคิดว่าที่เขากังวลก็มีเหตุผล ถ้าจะให้ดีที่สุดเธอควรส่งคุกกี้มาให้ฉันทุกอาทิตย์นะ ส่วนฉันก็จะเขียนจดหมายให้เธอ แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่ยุติธรรม เธอก็เขียนจดหมายให้ฉัน แล้วฉันจะอบคุกกี้ให้เอง ตอนนี้พ่อแม่ฉันกลับมาอีกแล้ว แม่บอกว่าถ้าต่อไปได้ทำงานโรงงานเดียวกันก็ไม่ต้องห่วง พวกเขาสองคนรู้จักกันเพราะเหตุนี้น่ะ
พวกผู้ใหญ่คิดว่าตัวเองเข้าใจทุกเรื่อง ชอบคิดว่าเดี๋ยวเราก็ได้แต่งงานกันอะไรทำนองนั้น แต่ระหว่างเรามันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้นนี่ พวกเขานั่นแหละที่ไม่รู้อะไรเลย ตอนนี้ยังจะมาหัวเราะคิกคักกันอีก ถ้าฉันไม่ได้ป่วยนะ ฉันจะแอบเขียนเงียบๆ แล้วเอาจดหมายไปส่งเอง ไม่ให้พวกเขาได้อ่านอีก
ฉันอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ ถ้าฉันได้เป็นนักวิทยาศาสตร์นะ ฉันจะสร้างเตาไฟขนาดใหญ่บิ๊กเบิ้มออกมา แบบนี้ตอนที่เราไปเที่ยวกันนอกเมืองก็ไม่ต้องสวมเสื้อผ้าหนาๆ แล้ว เธอยังจำตอนที่เราสองครอบครัวออกไปเที่ยวนอกเมืองได้มั้ย ฉันใส่เสื้อผ้าหนาจนหุบแขนไม่ได้เลย สุดท้ายก็เล่นอะไรไม่สนุก แต่ถ้าฉันสร้างเตาไฟได้ พวกเราก็จะไปเล่นที่นั่นกันอีกครั้ง
เพราะงั้นฉันคงไม่ได้ไปทำงานที่โรงงานหรอก ฉันจะไปอยู่ศูนย์วิจัย ถ้าเธออยากมากับฉันก็ไปเป็นนักวิทยาศาสตร์ได้นะ แต่ถ้าเธออยากไปทำงานอย่างอื่น ฉันก็เข้าใจ นี่แหละคือจุดที่ฉันแตกต่างจากพวกผู้ใหญ่
ฉันเริ่มง่วงแล้วล่ะ วันนี้ฉันยังต้องกินยา งั้นฉันเขียนถึงแค่นี้ก่อนแล้วกัน พ่อบอกว่าเดี๋ยวจะช่วยฉันส่งจดหมายให้เอง
Arna