บทนี้พูดถึง Artem สมาชิกทีมสำรวจ "Supernova" ของ Belobog เป็นหลัก เขาถูกพัดเข้าสู่พายุหิมะนอก Belobog อย่างไม่คาดคิด และร่วงตกจากหน้าผาจนชีวิตตกอยู่ในวิกฤตเป็นตาย...
ตอนที่ Artem เพิ่งได้เข้าร่วมทีมสำรวจหารีลิกส์โบราณ เขาได้ชื่อว่าเป็น "ชายหนุ่มผู้มีศักยภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของทีมสำรวจ"
เขาจบการศึกษาด้วยอันดับหนึ่งจากสถาบันการแพทย์ที่ดีที่สุดใน Belobog ทั้งยังได้รับปริญญาด้านโบราณคดีและธรณีวิทยาพร้อมกัน นอกจากด้านความรู้แล้ว ศักยภาพด้านร่างกายก็อยู่ระดับนักกีฬา เขาเป็นถึงประธานสมาคมปีนเขาของสถาบันการแพทย์ และเคยคว้าตำแหน่งแชมป์การแข่งขันปีนเขาระดับชาติมาแล้วหลายครั้ง
แต่ภายใต้ประวัติที่สำเร็จงดงามเหล่านี้ เขากลับเป็นคนแปลกๆ ที่มีนิสัยหัวรั้นไม่ฟังใคร และหลงใหลในรีลิกส์โบราณจากโลกยุคก่อนเป็นอย่างมาก ตอนที่ Artem เพิ่งเข้าร่วมทีมสำรวจ เขาก็มักจะศึกษารีลิกส์โบราณแบบ "ทุ่มเทเกินเหตุ" อยู่บ่อยครั้ง เขาขังตัวเองไว้ในศูนย์วิจัยไม่ออกไปไหนหลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง มีเจ้าหน้าที่พบตัวเขานอนอยู่บนพื้นหน้าห้องวิจัย
"อะไรนะ? ฉันถึงกับลืมทานข้าวเลยเหรอ!"
"ใช่น่ะสิ Artem นายลืมนอนด้วยซ้ำ!"
"ไม่ได้การละ ฉันจะต้องไปกินข้าวเดี๋ยวนี้เลย แล้วค่อยกลับไปทำวิจัยต่อ"
จนถึงเมื่อครู่นี้ ในที่สุดเขาก็เรียนรู้ว่าควรมีอาหารกระป๋องติดไว้ในลิ้นชักโต๊ะที่ห้องวิจัยบ้าง แต่ด้วยเหตุนี้ ช่วงเวลาที่เขาไม่ได้โผล่หน้าออกมาจากห้องวิจัย และอยู่ในสภาพกระเซอะกระเซิงจึงยิ่งยาวนานกว่าเดิม
ในช่วงแรกๆ Artem มีผู้หญิงคอยมาส่งสายตาให้ไม่น้อย แต่ว่านั่นก็เป็นเพียง "ช่วงสั้นๆ" เท่านั้น ไม่นานผู้คนส่วนใหญ่ก็ได้สติว่า... สิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์ที่ชื่อ Artem คนนี้ ดูเหมือนจะไม่มีการพัฒนาปฏิสัมพันธ์ทางความรู้สึกกับคนอื่นๆ เลย ช่างน่าเสียดายจริงๆ
กล่าวตามคำพูดของเขา: "ตอนนี้ฉันคิดแต่เรื่องการสำรวจเท่านั้น"
ทีมสำรวจรีลิกส์โบราณคือองค์กรของพิพิธภัณฑ์ Belobog เป็นทีมสำรวจที่มีหน้าที่ค้นหารีลิกส์โบราณจากโลกยุคเก่าในพื้นที่รอบๆ Belobog โดยรีลิกส์โบราณแต่ละอย่างที่พวกเขานำกลับมา จะถูกนำไปใช้ในการวิจัยของนักโบราณคดีและนักประวัติศาสตร์ของพิพิธภัณฑ์ แต่ก่อนหน้านั้น งานทางโบราณคดีก็ต้องดำเนินการในสภาพแวดล้อมอันโหดร้ายที่เต็มไปด้วยพายุหิมะเสียก่อน อาชีพเช่นนี้ ทั้งต้องมีความรู้และยิ่งต้องมีความกล้า นอกจากนั้นยังต้องพบเจอกับความเสี่ยงและเรื่องไม่คาดฝันอีกด้วย... เหล่านักโบราณคดีจึงเป็นนักสำรวจที่แท้จริงของ Belobog อย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นเมื่ออยู่ท่ามกลางพายุหิมะ ก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักสำรวจจะสามารถเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ
ตอนนี้ก็เช่นกัน
Atem พาร่างกายส่วนล่างของตนเข้าไปใกล้กำแพงหินอย่างทุลักทุเล แม้ว่าตัวเขาจะได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ลมตรงนี้ค่อนข้างสงบ อย่างน้อยก่อนตายเขาก็จะได้หายใจโล่งหน่อย เขารู้สึกได้ว่าสายตาเริ่มพร่ามัว...เป็นเพราะพายุหิมะ หรือเพราะตาได้รับบาดเจ็บกันแน่นะ... เขาพยายามเงยหน้ามองหน้าผาสูงชัน ที่เมื่อกี้ตนน่าจะตกลงมาจากตรงนั้น
ตอนนี้สมาชิกในทีมที่เขาดึงขึ้นมาจะถูกช่วยไปแล้วหรือยังนะ? คงถูกช่วยไปแล้วแน่ๆ... แม้ว่าเขาจะต้องใช้เวลาสักพักเพื่อกลับไปรวมกลุ่มกับสมาชิกทีมสำรวจคนอื่นๆ แต่นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของเวลา สบายใจได้แล้วล่ะ...
...
เขารู้สึกง่วงงุน สายตาค่อยๆ ถูกความมืดเข้าปกคลุม หากว่าเผลอหลับไปท่ามกลางพายุหิมะพัดโหมในตอนนี้ เขาจะตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เลือดจำนวนมากที่ไหลออกมาจากท้องก็จะถูกแช่แข็ง... ความตายแบบไหนจะมาเยือนก่อนกันนะ? สำหรับ Artem ในชั่วขณะนี้ คำตอบของมันแทบจะไม่มีผลลัพธ์แตกต่างอะไรกันเลย
พายุหิมะโหมกระหน่ำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พอคิดว่าตนจะได้กลายเป็นศพแบบที่เห็นบนเส้นทางสำรวจก่อนหน้านี้ Artem ก็พอจะเบาใจได้บ้าง เพราะมันก็ไม่ถือว่าโดดเดี่ยวอะไรนัก
...
ตอนที่อายุสามขวบ เขาปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าผ่านทางท่อระบายน้ำ จนทำให้พ่อแม่ตกใจมาก...อะไรเนี่ย ยังไม่ทันไรก็เริ่มเห็นภาพในอดีตก่อนตายแล้วเหรอ อ่า ชีวิตนี้จะรำลึกความหลังได้สักเท่าไหร่เชียว...
Artem ค่อยๆ หลับไปใต้กำแพงหิน
แสงแห่งชีวิตของเขาสั่นไหวอย่างไม่หยุดหย่อนท่ามกลางพายุหิมะ และพร้อมที่จะดับมอดลง