ถึง แม่:
พอแม่ได้รับจดหมายฉบับนี้ ของขวัญที่หนูให้ Betty เอากลับบ้านก็น่าจะไปถึงแล้วสินะ
ปีนี้หนูไม่ได้กลับไปฉลองวันเกิดของแม่ งานในกองทัพยุ่งมากเลยล่ะ ปลีกตัวไม่ได้เลยจริงๆ
แต่แม่ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราอยู่ห่างจากแนวหน้ามากพอสมควร ถือว่าปลอดภัยอยู่ ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ ท่านผู้พิทักษ์สูงสุดก็มานั่งบัญชาการด้วยตัวเองอยู่ตลอด ทุกคนต่างก็ปฏิบัติหน้าที่ของตน หนูแอบกลับไปเองไม่ได้หรอก
แม่ ช่วงนี้หนูเอาแต่ฝันถึงเรื่องสมัยเด็กตลอดเลย จำได้ว่าแต่ก่อนเคยบ่นที่แม่เลิกงานดึกแล้วก็ไม่สนใจครอบครัว ตอนนั้นแม่พูดกับหนูว่ายังไงแล้วนะ? "ต้องรับผิดชอบและทำงานให้เต็มที่" สมัยนั้นหนูไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้ อันตรายที่ Belobog ต้องเผชิญนั้นรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ พอไปที่แนวหน้า หนูถึงได้เข้าใจความรับผิดชอบที่ "ผู้สร้างเมือง" ต้องแบกไว้บนบ่าอย่างแท้จริงแล้ว ตอนนี้สงครามกำลังตึงเครียด และหนูก็โชคดีได้เข้าร่วมโครงการใหญ่ที่ยังไม่ได้ประกาศสู่สาธารณะ ต้องขอโทษด้วยนะแม่ ต่อให้เป็นเจ้าหน้าที่ออกแบบ หนูก็บอกรายละเอียดไม่ได้ พูดได้แค่ว่า นี่คือสิ่งประดิษฐ์ของผู้สร้างเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลยล่ะ การที่หนูได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการนี้ ก็ถือว่าเป็นโชคดีที่สุดในชีวิตแล้ว เฮ้อ คิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งหนูจะภูมิใจกับงานของตัวเองขนาดนี้...
หนูอยากให้แม่ได้เห็นตอนที่มันเคลื่อนไหวจัง หนูกล้ารับประกันเลยนะว่า ไม่ว่าจะเป็นศัตรูหน้าไหนก็ต้องกลัวตัวสั่นเมื่อได้เจอกับมัน แต่ท่านผู้พิทักษ์สูงสุดบอกว่า ถ้าเปิดใช้งานเจ้านี่เมื่อไหร่ นั่นแปลว่าสงครามอยู่ในจุดวิกฤตและ Belobog ก็ตกอยู่ในอันตราย เพราะงั้น หนูหวังว่าแม่จะไม่มีวันได้รู้นะว่าพวกเรากำลังสร้างอะไรกันอยู่
ช่างเถอะ พูดเรื่องอื่นกันดีกว่า... ศูนย์บัญชาการรบสร้างเสร็จอย่างเป็นทางการเมื่อเดือนก่อน พวกวัสดุก็ทยอยย้ายเข้ามาแล้วเหมือนกัน หนูวางแจกันดอก Solarflower เอาไว้ที่โต๊ะด้วย มันโตเอาๆ เลยล่ะ ทุกครั้งที่เงยหน้ามอง ก็จะนึกถึงดอกไม้พวกนั้นในห้องนั่งเล่นที่บ้าน ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกมันเป็นยังไงบ้างนะ? ตอนนี้ลมหนาวนิรันดร์รุนแรงขึ้นทุกที ไม่รู้ว่าแม่จะยังชอบนั่งถักเสื้ออยู่ข้างหน้าต่างเหมือนเดิมหรือเปล่า? ส่วนของขวัญที่หนูให้ Betty นำกลับไปให้แม่น่ะ เอาไว้ใช้เป็นสนับเข่านะ เมื่อก่อนแม่ชอบบ่นว่าปวดเข่าตอนเข้าฤดูหนาวบ่อยๆ และที่นี่หนูก็ได้รู้จักกับทหารกองกำลังสองสามคนที่เพิ่งกลับมาจากทำภารกิจสำเร็จ พวกเขาก็ใช้แผงคอหมาป่ามาทำเป็นสนับเข่าแบบนี้แหละ อย่าลืมใช้ด้วยล่ะแม่
สุดท้าย นี่อาจจะช้าไปหน่อย แต่หนูก็ยังอยากจะพูดว่า สุขสันต์วันเกิดนะ แม่