Archivum Honkai: Star Rail

ผู้เดินทางฝ่าพายุหิมะ

26 ผู้เดินทางฝ่าพายุหิมะ ①

Thomas


"คำแนะนำในการอ่าน"

นี่คือบทกลอนที่สะท้อนถึงลมหนาวนิรันดร์ช่วงแรก ที่มนุษย์จากทั่วทุกมุมโลกล้วนเคยข้ามผ่านพายุหิมะจนมาถึง Belobog ตอนนั้นยุคน้ำแข็งมาเยือนแล้ว พายุหิมะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สภาพอากาศก็หนาวเย็นยิ่งขึ้น เพื่อสืบต่อแสงตะเกียงแห่งอารยธรรมของมนุษยชาติ ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกต่างก็ต้องผ่านอันตรายอันหนักหนาสาหัสเพื่อมายัง Belobog กลอนบทนี้เปรียบเปรย Belobog ว่าเป็นท่าเรืออันอบอุ่นและเป็นจุดหมายของการเดินทาง ทั้งยังสร้างแรงบันดาลใจให้เหล่าผู้อพยพย้ายถิ่นฐานเดินต่อไปข้างหน้า อ่านกลอนทั้งหมดอย่างละเอียด แล้วพิจารณาดูว่าผู้เขียนแสดงทัศนคติเชิงบวกต่อความวิตกกังวล ที่แม้ว่าจะยังไม่รู้อนาคตแต่ก็ยังยืนหยัดเชื่อมั่นต่ออนาคต ผ่านมุมมองของผู้อพยพย้ายถิ่นฐานอย่างไร

ผลักหมอกหนาที่ราวกับกำแพงขาว
แสงสว่างสลัวปรากฏอยู่ห่างไกล
ท่ามกลางหิมะปลิดปลิวหลั่งไหล
เดี๋ยวเลือนรางเดี๋ยวปรากฏคล้ายหายลับ
ผู้ย้ายถิ่นฐานเดินทางโดดเดี่ยวกลางความหนาวเหน็บ
บนทางเดินหิมะเงียบงันไร้ชีวา
ระฆังเหนื่อยล้าใบนั้น
ส่งเสียงอย่างหมดหนทาง

แถวยาวเหยียดแว่วเสียงดนตรีเรียบเรื่อย
สดับฟังท่วงทำนองแห่งอดีตดังสะท้อน:
บางครั้งเป็นเสียงสั่นจากเครื่องสาย
บางคราวเป็นเสียงก้องจากหน้ากลอง...
แสงไฟสลัวที่มองแทบไม่เห็น
มองไม่เห็นกำแพงดินมืดมิด
ทุกแห่งล้วนเป็นซากปรักหักพัง
สิ่งที่พบบนเส้นทางสายนี้
มีเพียงกองหินคอยบันทึกระยะทาง...
ทั้งโศกเศร้า และกังวล...พรุ่งนี้นะ ครอบครัวเอ๋ย
วันพรุ่งนี้ ฉันจะไปสู่ท่าเรืออันแสนอบอุ่น
และเฉลิมฉลองการสิ้นสุดการเดินทาง
แล้วเอนกายที่กระดูกล้วนแข็งทื่อ ลงบนเตียงตั่งเพื่อพักผ่อน

เราจะก้าวสู่แสงสว่างอันไกลโพ้น
ปรากฏเป็นเค้าโครงของ Belobog
ค่ำคืนยาวนานพาความอ่อนล้ามาสู่ผู้เดินทาง
อย่างไรก็ไม่อาจทำให้เราหมดหวัง
โศกเศร้านัก ครอบครัวเอ๋ย: การเดินทางของเรายาวนานถึงเพียงนี้
เสียงดีดสีตีกลองเงียบลงไป
เหลือเพียงระฆังอ่อนล้าดังอยู่กลางสายลม
มุ่งสู่ทิศทางที่แสงสว่างเคยปรากฏ

①คัดมาจาก "รวมบทกวี Thomas" Katana Thomas (66-12 ปีก่อนยุคสร้างเมือง) นักกวีชื่อดัง ช่วงปลาย 47 ปีก่อนยุคสร้างเมือง Thomas ตามกลุ่มผู้อพยพย้ายถิ่นฐานออกเดินทางจาก Novgofia ข้ามผ่านพายุหิมะที่ปกคลุมทั่วผืนฟ้า สุดท้ายก็มาถึง Belobog การมาถึงของพวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจาก Alisa Rand เธอเรียกมันว่า "การเดินทางอันยิ่งใหญ่" วัฒนธรรม ศิลปะ และเทคโนโลยีที่พวกเขานำมาพร้อมกับการอพยพครั้งนี้ ยังคงส่งอิทธิพลต่อ Belobog ในปัจจุบันอย่างล้ำลึก และบทกลอนของ Thomas ก็เป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้ย้ายถิ่นฐานที่อพยพมาพร้อมกับเขาด้วย และถูกเรียกว่า "บทกวีแห่งการต่อสู้"