ความเดิมตอนที่แล้ว: บทนี้เล่าถึง Artem และเพื่อนร่วมทางทั้งสองหลังออกจากภูเขาหิมะ และมาถึงยังทุ่งหญ้าอันอบอุ่น พืชพรรณที่นี่เขียวขจีและมีดินที่อุดมสมบูรณ์ แต่ก็ยังอยู่ในวิกฤตรอบด้าน และในดินแดนอันเฟื่องฟูนี้ พวกเขาก็ได้พบกับแมลงยักษ์ที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน...
สภาพแวดล้อมอันอุดมสมบูรณ์หล่อเลี้ยงพืชพรรณให้เจริญงอกงาม ดินใต้เท้าให้ความรู้สึกราวกับเหยียบลงบนที่นอนนุ่มละมุน Artem ถอดเสื้อคลุมออก แล้วเดินข้ามทุ่งหญ้าที่สูงถึงเข่า ลมเบาๆ พัดกลิ่นหญ้าหอมสดชื่นผ่านตัวเขา เขาไม่เคยคิดเลยว่า บนโลกใบนี้จะมีสายลมที่อ่อนโยนเช่นนี้อยู่ด้วย
เขาจับมือของ Anna อย่างอ่อนโยน ซึ่งเธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ
มีบางชั่วขณะที่ Artem คล้ายได้ยินเสียงกระซิบดังมาจากภายในใจ "อยู่ที่นี่เถอะ ใช้ชีวิตอยู่กับ Anna ที่นี่เถอะ" แต่เขาปฏิเสธความคิดที่เห็นแก่ตัวนี้อย่างรวดเร็ว Artem จ้องมองหญิงสาวข้างกาย ผู้หญิงคนนี้เชื่อมั่นว่าจะได้ร่วมทางไปกับเขาจนถึงปลายสุดของการเดินทาง... หากตนทำตามความคิดที่เห็นแก่ตัวนั่น จะต้องผิดต่อความไว้วางใจ และความช่วยเหลือของเธอที่มีมาตลอดการเดินทางครั้งนี้แน่
ทั้งสามยังไม่ทันได้เพลิดเพลินกับความเงียบสงบอย่างเต็มที่ ก็มีเสียงแมลงบินดังมาจากบนฟ้า ความเจ็บปวดราวกับมีปลายเข็มแทงทะลุแก้วหูที่เกิดจากเสียงแมลง พุ่งเข้ามาในหัวของทุกคน สัตว์ประหลาดราวกับนกตัวหนึ่งบินผ่านอากาศไป แต่ปีกบางโปร่งใสดุจแก้วของมันกลับกระพือได้เร็วกว่านกมาก
Dalmir ยกมือปิดหูตามสัญชาตญาณแล้วล้มลงกับพื้น พลางท่องบทสวดที่ไม่รู้ว่ามอบให้เทพตนไหนไม่หยุดหย่อน... ตั้งแต่เขามีประสบการณ์โดนสัตว์ประหลาดพาตัวไป เขาก็มักจะเป็นคนแรกที่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อวิกฤตอันตราย Artem อดทนต่อความเจ็บปวดที่แก้วหู แล้วปกป้อง Anna ไว้ใต้ร่าง พลางนึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นสัตว์ประหลาดหน้าตาแบบนี้จากที่ไหน
แขกไม่ได้รับเชิญจากท้องฟ้าบินลงมาอย่างแผ่วเบา มันไม่กระพือปีกบางอีกต่อไป แต่กลับอยู่นิ่งไม่ขยับราวกับรูปปั้นที่ชวนให้ขนหัวลุก
นี่คือ...ยุง? ในที่สุด Artem ก็ค้นพบเบาะแสได้จากมุมอับที่สุดในความทรงจำ เขาเคยอ่านคำอธิบายของสัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้า จากเอกสารสารานุกรมที่หลงเหลือมาจากโลกเก่า
โลกยุคเก่าเคยถูกแบ่งออกเป็นสี่ฤดู ยุงคือแมลงดูดเลือดที่จะมาหลอกหลอนในฤดูร้อน แต่ขนาดตัวของมันใหญ่พอจะสังหารได้ด้วยนิ้วเดียว ทว่า "ยุง" ที่อยู่ตรงหน้ากลับสูงยิ่งกว่าตอนที่พวกเขายืนตรงเสียอีก อีกทั้งขนปุกปุยบนขาเรียวยาวนั่นก็ยังมองเห็นได้ชัดเจน ยุงยักษ์ใช้จะงอยปากยาวๆ ราวกับดาบของมันเจาะลงบนพื้น เหมือนกำลังดูดอะไรบางอย่าง และคล้ายไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขาสามคนที่เฝ้าดูอยู่เงียบๆ
Dalmir นอนอยู่บนพื้น รู้สึกถึงของเหลวบางอย่างไหลอยู่ใต้พื้นดินอันอ่อนนุ่ม พร้อมกับที่ท้องของยุงยักษ์ที่พองโตขึ้น เสียงทุ้มต่ำของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"เรารีบหนีไปก่อนที่มันก็รู้ตัวกันเถอะ..."
"อืม ระวังด้วย"
Artem พยายามกลั้นหายใจสุดชีวิต เขาค่อยๆ เคลื่อนตัวผ่านหญ้าสูงช้าๆ แต่เจ้าสิ่งมีชีวิตที่น่าขยะแขยงนี่ เหมือนจะไวต่อแรงสั่นสะเทือนทางพื้นดินเล็กน้อย... ในชั่วพริบตา มันก็ดึงจะงอยปากออกมาจากพื้นอย่างตื่นตัว และกระพือปีกขึ้นสู่กลางอากาศอีกครั้ง เสียงเล็กแหลมกลับมาพร้อมอาการปวดหัวจนรู้สึกชา Artem รีบดึงดาบคมกริบที่ได้มาจากราชินีเมืองน้ำแข็งเข้าป้องกันทันที
"Artem ระวัง! มันมาแล้ว"
เสียงความถี่สูงกลายเป็นเสียงหวีดแหลมเมื่อสัตว์ประหลาดเข้ามาใกล้ Artem เหวี่ยงดาบป้องกันการโจมตีที่รวดเร็วของจะงอยปากยุงยักษ์ สัตว์ประหลาดตัวนี้เคลื่อนที่คล่องแคล่วกลางอากาศ ไม่ใช่แค่ลอยนิ่งๆ ได้เท่านั้น แต่ยังสามารถเปลี่ยนทิศทางได้เร็วอีกต่างหาก ยุงยักษ์ถอยกลับไปแล้วพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ความเร็วเช่นนั้นทำให้ร่างกายของมันเลือนรางจนเหมือนกับภาพหลอน Artem ไม่อาจหลบหลีกได้เลย แต่จู่ๆ เสียงของดินปืนระเบิดลั่นก็ดังขึ้นข้างหลังเขา... ยุงยักษ์ถูกโจมตีกะทันหันจนร่วงลงกับพื้น ขาทั้งสี่ชี้ขึ้นฟ้า
Artem หันไปมองก็เห็น Dalmir ถือปืนโบราณอยู่ ที่ปากกระบอกปืนมีควันสีขาวลอยออกมา
"แม่นมาก!" Dalmir ตื่นเต้นกับการโจมตีที่แม่นยำของเขา แต่ไม่นานความตื่นเต้นก็ต้องกลายเป็นความหวาดกลัว เมื่อสัตว์ประหลาดนั่นขยับขาแล้วพลิกตัวกลับมา
ยุงยักษ์กลับมายืนได้อีกครั้ง แล้วบินเป็นเส้นทางชวนสับสนมึนงงอยู่เหนือศีรษะของทุกคน เสียงกระพือปีกอันดุเดือด เป็นการประกาศกร้าวถึงความโกรธเกรี้ยวของสัตว์ประหลาดตรงหน้า... จะงอยปากคมกริบราวกับเข็มเล่มยาวสั่นสะท้าน และเตรียมพร้อมพุ่งโจมตีอีกครั้ง
มือที่กุมดาบของ Artem สั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่... นี่ไม่ใช่การโจมตีที่จะสามารถหลบหลีกได้ โดยอาศัยการตอบสนองที่ว่องไวเลย
"Anna รีบหนีไป!"
"แต่ Artem..."
"หนี? ฉันว่าไม่จำเป็น"
เสียงแปลกหูแต่ดูมีพลังดังขึ้น หอกยาวหนึ่งเล่มตกลงมาจากฟ้าพร้อมกับเสียงพูด มันแทงทะลุท้องโปร่งแสงของยุงยักษ์ทันที ราวกับตอกตะปูบนดิน
การต่อสู้สิ้นสุดลงเพียงอึดใจ Artem ถอนหายใจเฮือก...พวกเขารอดแล้ว
เจ้าของเสียงเป็นชายคนหนึ่ง เขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าแปลกตา ท่าทางน่าเกรงขาม แต่พาหนะที่เขาขี่อยู่กลับยิ่งชวนตะลึง... มันคือแมลงสวมชุดเกราะที่มีขาหลังทรงพลังตัวหนึ่ง และมีอานวางอยู่บนหลัง ขนาดของมันพอๆ กับยุงยักษ์ที่พวกเขาสู้กันมาอย่างยากลำบาก
พาหนะแมลงกระโดดขึ้นลงด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า ขณะที่มันกระโดด อัศวันผู้นั้นก็ดึงหอกยาวออกมาจากซากสัตว์ประหลาด จากนั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้า Artem... ปลายหอกของเขาชี้ไปยังหัวใจของนักผจญภัยหนุ่มอย่างแม่นยำ
เขาผิวปาก จากนั้นกองอัศวินที่แต่งตัวคล้ายกันก็ปรากฏตัวขึ้นกลางทุ่งหญ้าสูงยาว
ทั้งสามคนกำลังจะขอบคุณ แต่กลับได้ยินอัศวินที่เป็นหัวหน้าประกาศเสียงดัง:
"คนแปลกหน้าผู้บุกรุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ 'Spring Weald' ...พวกคุณถูกจับแล้ว!"
(โปรดติดตามตอนต่อไป)