ถึง แม่:
ไม่เจอกันนานมากเลย!
ไม่รู้ว่าแม่เป็นยังไงบ้าง? ช่วงนี้ดูเหมือนอุปกรณ์ทำความร้อนจะมีปัญหา ไม่เพียงแค่ใน Overworld เท่านั้น แต่ได้ยินว่าที่ Underworld เองพอตกกลางคืนก็ค่อนข้างหนาวพอสมควรเลย แม่ต้องรักษาสุขภาพให้ดี อย่าเป็นหวัดเชียวนะ!
ที่เขียนถึงแม่ในครั้งนี้ ก็เพื่ออยากจะบอกว่าบ้านใน Overworld กำลังจะขายออกแล้ว อีกอย่างผมได้เจรจากับร้านใหม่ในเมือง Rivet ไว้แล้วด้วย อีกประมาณสองเดือนก็น่าจะกลับมาเปิดร้านได้
จากที่ลองคำนวณดูคร่าวๆ แล้ว ทั้งเงินสำหรับซื้อร้านที่หักจากเงินที่ขายบ้านได้ รวมถึงเงินกู้ที่ต้องคืน ก็น่าจะมีเหลืออยู่ประมาณ
ราคาบ้านใน Overworld สูงขึ้นทุกวัน ถึงแม้จะขายบ้านที่อยู่ในปัจจุบันและซื้อบ้านใหม่ เงินที่ผมได้รับจากการขายบ้านก็พอแค่สำหรับเงินดาวน์เท่านั้น ซึ่งไม่ต่างอะไรกับตอนที่ผมมา Overworld ใหม่ๆ จำได้ว่าตอนนั้นชีวิตค่อนข้างลำบากมาก ถ้ามีเงินเหลือพอ ก็ได้กินแค่ไส้กรอกครึ่งอัน แต่ถ้าไม่มีเงินก็ทำได้แค่ดื่มน้ำหิมะให้อิ่มท้องไป ผมไม่อยากมีชีวิตแบบนั้นอีกแล้ว บอกตามตรง ผมไม่อยากกินไส้กรอก Belobog อีกเลยตลอดชีวิต รสอะไรก็ไม่เอาทั้งนั้น
ตอนแรกผมอยากจะหานายหน้าเพื่อช่วยต่อรองราคา แต่ช่างเถอะ ถือซะว่าจ่ายเงินซื้อความสงบแล้วกัน ก็ชีวิตใน Overworld มันช่างยากลำบากเสียจริงๆ ผมไม่อยากจะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว โดยเฉพาะธนาคารแห่ง Belobog อะไรนั่น ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย! เพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง ใช่ว่าจะไม่คืนซะหน่อย ตอนกู้เงินทำอย่างกับผมเป็นคนในครอบครัว แต่พอทวงหนี้ก็แทบจะกลืนผมทั้งเป็นเลย ถึงยังไงเมือง Rivet ของเราก็ดีกว่าเป็นไหนๆ ทั้งเป็นกันเองและมีน้ำใจกว่ากันเยอะเลย
พอนึกถึงเรื่องแย่ๆ พวกนี้ทีไร ผมก็เดือดทุกทีเลย แต่ถึงยังไงผมก็ใกล้จะกลับบ้านแล้ว แผนของผมก็ยังเหมือนเดิม คืออยากเปิดร้านขายของชำเล็กๆ ถึงแม้รายได้จะไม่มากเท่าตอนอยู่ที่ Overworld แต่ชีวิตที่เรียบง่ายนั้นมีเสน่ห์ในตัวของมันเอง ไม่เหมือนกับ Overworld ที่ยุ่งวุ่นวายทุกวี่ทุกวัน โดยที่ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร
ดูฉันสิ เริ่มพูดเรื่อง Overworld อีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร ถึงยังไงผมก็ผ่านมันมาได้แล้ว แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไว้จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมค่อยเขียนจดหมายหาแม่อีกที
ขอให้แม่:
มีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุขในทุกๆ วัน!